Just escaped and already trapped again

Onderwerp: Just escaped and already trapped again vr feb 15, 2013 7:50 am

Elischa zuchtte geïrriteerd. Haar bruin golvende haren lagen lenig over haar schouders op haar rug. In haar handen had ze haar boeken stevig vast. Eindelijk na 16 jaar hadden haar ouders gevonden dat Elischa voor zichzelf kon zorgen...voor zover je dat kon noemen. Geïrriteerd keek ze achter zich waar de tovenaar haar volgde die haar nog steeds in de gaten moest houden van haar ouders. Geweldig. En zij maar denken dat ze nu ze op school zat eindelijk van haar 'bodyguards' verlost was. Blijkbaar had Elischa dus duidelijk verkeerd gedacht. Ook al had Elischa geen flauw benul voor wie of wat haar ouders zo bang waren, ze kon hen wel begrijpen. Ze was hun enige dochter dus het is toch best logisch dat ze zo beschermend waren? En trouwens zo erg was het niet want Elischa was niks anders gewoon dan dat. Toch was ze nu wel oud genoeg om niet altijd gevolgd te worden. Dat was dan ook de reden dat Elischa een plan had bedacht. De kans was misschien wel klein. Maar voor nu had Elischa genoeg gehad van die hele tijd haar in de gaten hield. De ene keer was het een vrouw, en dan de volgende keer een man. Meestal waren het mannen. Maar zo kreeg Elischa nooit de kans om iets uit te spoken. En het werd tijd dat er daar verandering en werd gebracht.

Terwijl ze haar boeken steviger omklemde stapte ze naar buiten. Weg van het kasteel. Keek niet achter zich om. Wist dat de tovenaar haar argwanend achtervolgde. Zoals altijd. Elischa begon zelf haar stap te versnellen. Voelde dat de tovenaar haar beschermer dat automatisch ook deed. Hij wist nu waarschijnlijk maar al te goed wat ze van plan was. En was dan ook nu veel alerter op haar. alleen liet ze zich niet doen. En maakte hem het alleen maar moeilijker door de straten vol winkels te doorlopen. Moest de hele tijd slalommen om vele heksen en tovenaars te kunnen ontwijken. En dan zonder nog te aarzelen begon ze te lopen. Alsof haar leven er vanaf hing. Alleen liet haar grote grijns merken dat ze niet bang was. Nee Elischa had nergens een angst voor, had gezworen dat nooit te worden, om niet zoals haar ouders te eindigen. Iedere dag in angst leven voor de bescherming van hun dochter. Kort snoof ze. Haalde nog redelijk rustig naar adem alhoewel ze hard aan het rennen was. Sloeg dan onverwacht een andere straat in waar het nog drukker was. Daarna weer een andere straat, wat het tegenovergestelde was omdat het er bijna doodstil was. Zonder er nog bij na te denken vluchtte ze het leegstaande huis in. Nam de leuning vast waardoor ze zich verwonde. Even verwonderd bleef ze kijken naar haar duim. Langzaam sijbelde er bloed uit waar ze had gehaperd aan een uitstekende spijker. Met moeite kon ze zich uit haar fascinatie verbreken. Nee, ze stond nog redelijk in openbaar. Dus bleef ze niet meer staan en stapte de oude krakende trap zo stil mogelijk op. Nadat ze boven was ging ze tegen de muur aan zitten en huigde daar glimlachend uit. Zoog ondertussen aan haar pijnlijke duim. Proefde meteen de roestte warme smaak van bloed.

(Jasper)

Onderwerp: Re: Just escaped and already trapped again za feb 16, 2013 8:10 am

notes:---

tag: Elischa

Jasper had zich terug getrokken. Hij zat met zijn boek toverdranken voor zich in kleermaker zit. Eigenlijk hoefde hij het boek niet te lezen. De meeste dingen wist hij al en die dingen die hij niet wist had hij ook niet nodig. Meer volgens zichzelf, dan volgens anderen. Liefdes drank, waar sloeg dat op. Liefde dat bestond helemaal niet, liefdes drank was alleen maar flauwekul en totaal niet nuttig om te gebruiken. Misschien voor zielige meisjes die denken dat ze nooit een jongen zullen krijgen. Jasper snoof lichtjes terwijl hij de bladzijde om sloeg. Liefde, dat was gewoon een vreselijk iets. Iets liefhebben is hetzelfde als jezelf vast ketenen aan valse hoop. Mensen waren niet trouw aan elkaar, dat was iets wat Jasper maar heel goed wist. Vandaar dat hij sceptisch was. Hij was zelf ook wel een keer verliefd geweest, in elk geval dacht hij dat hij verliefd was. Hij had de afgelopen vakantie met Lindsey door gebracht, hij mocht haar heel graag. Echt heel graag zelfs, maar nadat hij weer naar huis ging had hij nooit meer iets van haar gehoord. Waarschijnlijk was het ook maar een bevlieging, Jasper kon zich niet in denken dat hij echt verliefd was geweest op het meisje. Vlug sloeg hij nog een bladzijde om van zijn boek om het meisje te vergeten. Hij wilde er niet eens meer aan denken. Zo'n grietje die gewoon je hoofd op hol slaat en daarna nooit meer iets van zich laat horen. Jasper had haar niet nodig, hij had haar helemaal niet nodig zelfs. Waarschijnlijk was het nooit iets geworden. Ze had waarschijnlijk wel ergens over gelogen omdat ze gewoon te perfect was in zijn ogen. Daarom vond hij het ook niet heel vreemd dat hij daarna nooit meer iets van haar gehoord had.

Jasper zuchtte zachtjes terwijl hij zichzelf verder terug trok in de duisternis. Hij leek bijna onzichtbaar, maar als je goed keek kon je iemand zien zitten. Het was een afgelegen huis waar nooit iemand komt. Ze zeggen dat het er spookt, Jasper had nog niets vreemds gevonden. Misschien wel omdat de geesten banger waren voor hem dan hij voor de geesten. Jasper glimlachte lichtjes. Hij hield er wel van om niet meteen gezien te worden. Hij was niet bang voor mensen of iets in die richting. Maar hij was heel schuw, hij was bang dat hij iets deed wat Austin naar boven zou halen. Het gebeurde soms steeds vaker. Hij zag Austin ook altijd in de spiegel. Als hij in de spiegel keek, zag Jasper zichzelf. Maar hij zat helemaal onder het bloed dan. Het bloed droop van zijn gezicht dan en soms hield hij een hart in zijn handen. Iedereen kon dat spiegelbeeld zien. Daarom vond Jasper het soms niet prettig om in een spiegel te kijken als anderen er bij waren. Ze gingen altijd vragen stellen, moeilijke vragen. Dat voor al, ze gingen moeilijke vragen stellen waar Jasper niet op kon antwoorden. Wist hij veel waarom Austin in hem leefde. Waarom mensen zo dom waren om Austin naar boven te halen in hem. Austin is gewoon heel snel boos en als Austin boos is, dan gaat hij moorden. Dan gaat hij moorden plegen of mensen pijn doen. Of hij gaat bloed drinken of harten eten. Jasper wist niet wat Austin allemaal nog meer deed. Maar Austin deed dingen die niet konden. Hij hield zijn adem in toen hij beneden de deur hoorde gaan. Verschool zich in een hoek waar hij niet te zien was in de duisternis.

Met zijn grote bruine ogen keek hij naar het trap gat. Hij hoorde voetstappen op de trap. Er moest iemand naar boven komen, maar wie? Jasper ademde rustig in en uit. Was nieuwsgierig. Dat vooral. Hij hield zijn hoofd een klein beetje schuin toen een meisje de trap op kwam geslopen. Jasper bleef haar aankijken terwijl ze tegen de muur aan ging zitten. Ze bloedde, dat rook Jasper al. Niet heel erg, want de roestige geur was niet heel sterk. Toen ze haar duim in haar mond stak zuchtte Jasper zachtjes.
"Dat is zonde." Zei Jasper zachtjes. Hij had zijn arrogante houding achterwegen gelaten, had niet echt het gevoel bij het meisje dat hij zich arrogant moest gedragen. Hij sloop de duisternis uit. Nu het licht op de jongen scheen zag hij er een beetje angst aanjagend uit. Hij had lichte wallen onder zijn ogen. Zijn bruine haren zaten in de war en zijn bruine ogen fonkelde verlangend naar het bloed dat het meisje net opzoog van haar duim.
"Ik bedoel, bloed is een krachtig ingrediënt voor een goeie toverdrank." Verklaarde Jasper. Hij ging naar het meisje toe en kwam naast haar zitten. Trok zachtjes haar duim uit haar mond. Het bloedde nog een klein beetje. Uit zijn zak haalde hij een reageerbuisje waar hij de kurk van het flesje haalde. Hij drukte die onder het kleine wondje van de duim die nog een paar flinke bloed druppels in het buisje liet vallen. Met een tevreden glimlach keek hij naar het buisje. Hij zat voor een vijfde deel vol. Niet heel veel, maar perfecte om een moord te plegen. Hij keek het meisje aan en keek daarna weer naar haar duim. Het bloedde toch nog een klein beetje. Hij stak haar duim in zijn mond en zoog het bloed uit het wondje. Jasper keek haar met onschuldige ogen aan. Hij kon er niets aan doen, maar de smaak was heerlijk van haar bloed.

♔ thanks ree

Onderwerp: Re: Just escaped and already trapped again za feb 16, 2013 9:40 am

Het voelde goed om opnieuw een kans te wagen om te ontsnappen aan de arendsogen van de tovenaars. Soms had ze echt eens de neiging om weg te lopen, onvindbaar voor al degene die van haar hielden of haar in het oog moesten houden. En pas na lange dagen opeens onverwacht weer voor de deur te staan. Zou dat niet een goed idee zijn? Aan de ene kant wel, het zou heerlijk zijn om enkele dagen helemaal alleen voor haar te hebben zonder dat er mensen haar de hele tijd in de gaten moesten houden. Gewoon dagen helemaal voor haar alleen, kon ze alles doen waar ze zin in had ook al was het verkeerd, of was het gevaarlijk. Nu raasde voorbeeld de adrenaline door haar bloed, gewoon omdat ze wist dat als haar ouders dit te horen kregen ze woedend en zwaar teleurgesteld zouden zijn op haar, maar voor nu kon dat geen barst schelen. Ze was verdomd 16 jaar, normaal zou ze moeten gaan winkelen met vrienden, flirten met knappe jongens die zouden passeren. maar nee, dit was de allereerste keer dat ze naar een school ging, en dan nog werd alles wat ze deed in de gaten gehouden. Het frustreerde haar dan ook vreselijk. terwijl ze bleef lopen keek ze iedere keer goed rond zich, op zoek naar een goede verstop plaats. het leegstaande huis was dan meteen het eerste geweest dat Elischa goed genoeg vond. Rende dan ook meteen naar binnen om niet toch toevallig ontdekt te worden. De kans was er zelf dat, de tovenaar die haar in het oog hoorde te houden, nu wel ontslagen zou worden. Wat jammer zeg, en bewaker minder? Geweldig voor haar. haar grijns werd breder. Zonder nog verder te gaan zitten denken over wat ze nu zo goed heeft gedaan stapte ze de trap op. Had dan de uitstekende spijker helemaal niet gezien waardoor haar duim er over gleed en een mini wonde maakte. Kort vloekte ze dan terwijl ze naar het bloed bleef staren. Na haar gestaar op het sijbelende bloed zoog ze op haar duim. Elischa zag iets in haar ooghoeken bewegen, draaide zich dan in een behendige beweging zich razend snel om. De jongen die daar stond was best angstaanjagend. maar in plaats van dat er angst bij haar op kwam kwam er koppig en standvastigheid in de plaats. Ze zal niet bang worden, voor niets. Wou niet zoals haar ouders worden, vergeet het maar. "Dat is zonde." Zei de jongen zachtjes. Kort trok ze vragend een wenkbrauw op. Haar chocolade bruine ogen konden warm van liefde en vriendelijkheid zijn, maar nu stonden ze alleen maar hard. Meteen rinkelden er alarmbelletjes alhoewel ze niet wist waarom."Is dat zo" Merkte ze sceptisch op, had helemaal geen idee waar hij het in hemelsnaam over had. "Ik bedoel, bloed is een krachtig ingrediënt voor een goeie toverdrank." Verklaarde de nu al vreemde jongen. Even kneep ze haar ogen half dicht. Haar interesse was meteen al gewekt. En dat kwam natuurlijk door haar fascinatie voor mensenbloed, en ook wel voor dierenbloed, maar dat was duidelijk minder."Goed op te weten." Zei ze zo luchtig mogen, maar dat onthouden ze nu wel. Misschien ging ze het later nog wel gebruiken. Je weet maar nooit. automatisch spande Elischa haar spieren op toen hij op haar af kwam. Toch zette ze geen passen achteruit, ze was niet bang voor hem. Dan heel onverwacht nam hij haar duim vast die nog lichtjes bloede en haalde ondertussen een buisje tevoorschijn. Verzamelde die nou werkelijk haar bloed? Creapy gast dat hij was. ZIjn volgende acties verbaasd haar nog meer, hij stak gewoon haar vinger zomaar in zijn mond en zuigde nu in haar plaats haar duim. Wattuh...kon het nog vreemder worden? Even moest ze de neiging weerstaan om hem gewoon te laten doen. Daarvoor in de plaats trok ze haar duim uit zijn mond." Als je zo graag bloed wilt opzuigen, doe het dan met je eigen" Sprak ze iets wat kribbig."Dit is mijn bloed, en van niemand anders begrepen" Hij moest niet denken. Daarna stak ze haar niet verwonde hand uit" En nu ook dat buisje geven, als je bloed voor je toverdrankjes wilt moet je die vanzelf maar gebruiken en niet die van mij" Ging ze kalm verder. Wachtte geduldig af tot hij haar bloed terug zou geven. Wat ze nu ging doen had Elischa zelf geen idee waarom ze het deed. Ze duwde iets op haar duim waardoor er meteen weer wat bloed uitkwam sijbelen. En terwijl ze hem recht in zijn ogen aan keek liet ze heel langzaam haar tong over het bloed gaan en slikte het in. Zoals altijd was de roestte smaak heerlijk. Blijkbaar vond hij dat ook. Maar Elischa was zo slim om dat duistere deel van zichzelf verborgen te houden.