A new year, new people

Haar zwarte schoenen maakten klakkende geluiden op de koude vloer van de gangen. Haar kin had ze iets opgestoken. In haar beide handen had ze enkele dikke boeken vast, die ze zo tegen haar borst gedrukt hield. Meer haar nu bruine ogen keek ze verveeld voor zich uit. Opnieuw een nieuw jaar. Geweldig, na deze nog een jaar volhouden en dan is ze eindelijk een afgestudeerde studente, die geen studente meer genoemt mocht worden. De jaren waren soms wel eens wat zwaar geweest alhoewel Lilith het uitstekend had kunnen verbergen. Deed ze altijd. Liet nooit zien wanneer ze het zwaar had. Toch kon ze haar gedrag dat niet zo goed verbergen. Wanneer ze haar dag niet had was ze veel sneller kwaad dan gewoonlijk, en dat zegt al veel want ze heeft zowiezo al een opvlieger karakter. Dus wanneer ze een in een niet al te beste stemming was, dan kon je maar beter ver uit haar buurt blijven. Met een korte draai kon ze juist een rennend eerstejaartje ontwijken. jasses, wat was er toch in hemelsnaam gebeurd met die jeugd van tegenwoordig. Het was de bedoeling dat je volwassen werd, niet als kleine kleuters door de gangen ging rondrennen om vervolgens verdwaald te geraken, en te moeten wachten tot een professor zijn ronde deed. En dan kon lang duren door de vele gangen die hier in het kasteel te vinden was. Lilith kende ondertussen bijna heel het complex, meestal wanneer ze vrije tijd had dan ging ze op onderzoek uit. Vond dan ook vele oude kamers die al een hele lange tijd niet meer in gebruik waren geraakt, te zien aan de vele stofwebben dat er al op en rond de meubels hangden. De koude wind dat tegen haar gezicht opbotste bracht Lilith weer op de wereld bol. haar toverstok zat veilig opgeborgen in haar zwarte mantel die wild begon te wapperen toen de wind ermee begon te spelen. Na enkele korte passen had ze de stenen bank bereikt en ging zuchttend zitten. Zwierde haar ene been over het andere en keek ontzet toe hoe die kleine ettertjes van eerste jaartjes hier zelf waren aan het rond rennen."Hoe kinderlijk" Mopperde ze tegen zichzelf. Pakte haar boeken en opende er eentje waarbij ze haar schooluren op een papiertje tevoorschijnt haalde en die maar grondig bekeek. Misschien had ze het beter moeten vasthouden, want al snel kwam er een harde windstoot en blies het blad uit haar handen."Verdorrie, ook dat nog" Geirriteerd stapte ze er snel achter. Als het in de lucht zal verdwijnen zal ze haar toverstok moeten gebruiken. Maar nu nog niet. Haar boeken had ze wel op het bankje laten liggen terwijl ze nog steeds achter dat verdomde blad zat.
.

Charles kon zeker niet zeggen dat hij school haatte. Niet dat hij er graag heen ging en de lessen altijd even interessant vond maar hij had wel zo zijn manieren om het interessant te maken. Bij ieder vak wist hij wel iets om ervoor te zorgen dat de les helemaal in het honderd zou lopen of dat de leerkracht hem gewoon strafstudie gaf. De jongen wou echt niet weten hoe vaak hij al straf heeft moeten schrijven, hoe vaak dat hij wel al niet een les had laten mislukken. Het was vast gewoon te veel om op te tellen. Bij Points maakte hij altijd zijn eigen creaties met de spullen die ze hadden gekregen. Vaak draaide ze op niets uit en kon hij nadien de klas gaan schoonmaken. Bij Defense Against Dark Arts had hij wel van die momenten dat hij echt kon opletten, omdat het eigenlijk zowat het enige vak was dat hem echt interesseerde. Maar ook dat wist hij soms te verpesten. Ook al was het verboden om de spreuken op andere leerlingen te gebruiken, soms kon hij het gewoon niet laten en moest hij de spreuk gewoon op iemand uitoefenen. Eigenlijk kwam het er gewoon op neer dat de Professors de handen vol hadden met hem.

De jongen had zich gewoon neergezet tegen de grote boom die in de binnenplaats stond. Met zijn armen achter zijn hoofd en zijn benen wat over elkaar zat hij tegen de dikke stam. Vele mensen konden hem niet zien zitten door de bladeren van de boom die bijna tot op de grond hingen, maar hij had het geluk dat hij wel zo goed als alles kon zien wat dat er gebeurde. Iedere keer dat er dan ook iets doms gebeurde had de jongen het wel gezien en kon hij weer eens hard lachen. Zeker toen de papieren van iemand wegvlogen verscheen er een brede grijns op zijn gezicht. De papieren vlogen weg en zij ging erachter aan. Ja, hij had haar wel al eens gezien, ze zat in hetzelfde jaar als hem en dus ook in dezelfde klas. Haar naam wist hij echter niet, zo geweldig was hij er ook niet mee. De meeste namen vergat hij dan ook snel, soms was het een worden dat hij zijn eigen naam kon onthouden. Rustig stond de jongen uiteindelijk recht. Met zijn handen klopte hij even het zand van zijn broek voor hij zijn haar wat beter legde, al had het geen effect. Zoals altijd hing zijn blonde haar er wat verwilderd bij. De das van zijn uniform hing er ook maar wat losjes bij en de twee bovenste knopjes van zijn hemt had hij los geknoopt. Zijn gewaad had hij gewoon over zijn schouder gelegd en één hand stak hij in zijn zak. Zo wandelde hij haar het bankje toe waar zonet het meisje nog had gezeten voor ze achter haar papieren aanging. Toen hij eenmaal bij het bankje aankwam pakte hij meteen het boek vast dat er nog lag. "Wauw, nooit gedacht dat ik iemand van Slytherin met boeken zou zien rondlopen buiten de lesuren." Sprak hij rustig. Op zijn gezicht was een glimlach te zien maar hij keek niet naar het meisje. Hij nam dan ook helemaal geen aanstalten om haar te gaan helpen. Dat plezier wou hij haar gewoon niet ontnemen.


OOC; ***

Ze zal de eerst paar weken, of beter gezegt paar maanden goed moeten inademen. Om zo weer tot rust te komen. En dat was allemaal nodig om zich kalm te kunnen houden tussen al die hyper actieve eerstejaren. Dat was dan ook de enige reden waarom Lilith zo zwaar tegenop zag bij een nieuw schooljaar. Maar goed, ze moet dit nog maar twee jaren volhouden en dan kan ze dit hier allemaal achter zich laten. Dat vooruitzicht moet ze gewoon blijven herhalen en voor ze het weet zal dit jaar opnieuw snel vervlogen zijn, om het zich achter haar te laten. Goed, die gedachten bleef ze herhalen. Alhoewel, dat het op het moment niet zovee succes had door al dat geschreeuw en getier en gegil van de leerlingen. En als ze naar eentje kijkt vond ze het best grappig hoe klein die wel niet waren. Moest zich dan met moeite zichzelf voor de geest halen toen zij nog een eerstejaartje was...Dat jaar was een vreselijk jaar voor haar geweest. Vooral door het verlies van haar broer...Hard beet ze op haar onderlip. Goed haal diep adem...
Het was dan ook iets dat haar zenuwen wat had geprikkeld dat haar blaadje weer uit haar handen had moeten schieten. Waarom moest dit nu gebeuren? Waarom? Het leek wel alsof ze een eerstejaartje was. Hoe zielig was dat niet eigenlijk? Kon het nog beschamender. ja Lilith wist dat er geen magie mocht worden gebruikt maar dat kon haar nu geen barst schelen. Ze wou niet nog langer zo onozel achter haar blaadje te gaan rennen. Van conditie was het niet. Het was wel degenlijk dat van hoe beschamend dit wel niet was. Want er was helemaal niks mis met haar uithoudingsvermogen, die overrompelde zelf sommige jongens. Met een behendige en lenige beweging zwaaide ze haar toverstok tevoorschijnt, negeerde de andere. Met een korte zwaai en prevelde lippen liet ze het blad in een enkele schot stilstaan en liet het vervolgens terug naar haar toe zweven." Stom blad" Sprak ze zwaar geirriteerd. En hield het deze keer stevig vast terwijl ze haar toverstok weer in haar gewaad stak, en terug stapte terug naar haar boeken, ondertussen had iemand die al gepakt.Ook dat nog. Kon haar dag nog erger worden? Wauw, nooit gedacht dat ik iemand van Slytherin met boeken zou zien rondlopen buiten de lesuren." Sprak hij rustig. Geruisloos stond ze voor hem, griste het razend snel vanuit zijn handen vandaan."Niet iedereen is zo wezenloos als jij, en om duidelijk te zijn, ze zijn niet van mij." Mopperde ze. Nee een of andere snob had haar gevraagt deze terug te leggen in de kast van een of andere klas."En ten tweede, is het nogal onbeleeft om in andermans spullen te zitten neuzen. Charles." Sprak ze wat kribbig, oja ze wist maar al te goed wie hij was.

Het boek dat hij vast had had hij gewoon open gedaan. Lezen deed hij niet, hij bladerde er enkel maar in, zag het als een soort van tijdverdrijf. Het meisje was nog steeds achter haar bladeren aan het jagen en had Charles nog niet eens opgemerkt, hij kon dus ook niets anders doen dan rustig blijven afwachten. vanuit zijn ooghoeken keek hij omhoog toen hij merkte dat ze haar toverstok uit haar gewaad had gehaald. Sommige zouden er misschien iets op zeggen maar Charles niet. Hij kon er ook moeilijk iets op gaan zeggen want hij kon zeker niet gaan zeggen dat hij het zelf nog nooit gedaan had. Hij deed zoveel dingen die niet mochten en toveren buiten de lesuren stond er ook bij. Vanuit zijn ooghoeken zag hij enkele eerstejaars van Hufflepuff fluisteren en vervolgens naar Lilith wijzen. Hij moest zelf ook lachen toen de leerlingen begonnen te lachen. Hij kon wel raden wat ze zonet zeiden en als hij gelijk had was het geen complimentje. Hij kon ze echter geen ongelijk geven, het zag er grappig uit om iemand achter zijn papieren te zien rennen. Moest hij zijn papieren op die manier verliezen zou hij zichzelf enkel maar uitlachen omdat hij zo'n stomme fout had gemaakt. Hij ging dan ook niet de moeiten doen om de papieren terug te gaan halen. Lilith daarin tegen werd werkelijk pissig toen er ene papier uit haar handen wegvloog. Ze nam er zelfs haar stok bij en moest magie gebruiken om het papier weer terug in haar handen te krijgen. "Stom blad." Een zachte grinnik kwam uit de jongen zijn mond toen hij zijn blik weer op het boek richtte dat hij in zijn handen had. Nog steeds had hij geen enkel idee waar het over ging. Er stond geen enkel plaatje in en de tekst las hij niet. Hij vond het dan ook helemaal niet erg toen het boek uit zijn handen werd getrokken. "Niet iedereen is zo wezenloos als jij, en om duidelijk te zijn, ze zijn niet van mij." Verbaast keek hij haar aan. Dat was al helemaal niet wat hij had verwacht. "En sinds wanneer ben jij zo lief om te doen wat anderen vragen?" Sprak hij op een lieve toon. Het klonk haast alsof hij een moeder was en hij tegen een klein meisje aan het praten was van drie jaar. "En ten tweede, is het nogal onbeleeft om in andermans spullen te zitten neuzen. Charles." Hij nam zijn gewaad maar weer vast, al liet hij die nog steeds over zijn schouder hangen. Zijn gezicht hield hij wat scheef. "Maar ik ben graag onbeleefd....wat was je naam ook alweer?" Even had hij nog geprobeerd om haar naam weer te herinneren, vandaar ook de korte stilten, maar al snel had hij het opgegeven. Er waren zoveel leerlingen op Hogwarts en hij had er al zoveel ontmoet dat hij ze gewoon onmogelijk allemaal kon onthouden. Vaak verwisselde hij ook verschillende namen en dat kwam zeker niet goed uit als je een vriendin had. Zijn kaak had al vaak rood gezien.


OOC; ***

O, Lilith had al lang in de gaten wie haar had uitgelachen van die irritante eerstejaars. En tegen de late avond zullen ze wel maar al te goed beseffen hoe groot misverstand ze hebben gemaakt door te gaan zitten fluisteren en daarna te lachen. Kort glimlachte ze geamuseerd. Al druk bezig met enkele ideeën te verzamelen. De beste eruit te pakken. En het dan helemaal in haar gedachten beginnen uit te stippelen. Hoe ze het zou doen, om hoe laat en vooral waar. Misschien kon ze iemand van hufflepuf ompraten om gewoon haar cadeautje bij hen te leggen, want zelf kon ze jammer genoeg niet in hun kamer komen. Dat was natuurlijk wel een tegenvaller. Maar dat hield haar natuurlijk niet. Lilith vond op bijna alles wel iets om het toch door te kunnen laten gaan. En in iedere afdeling had ze wel al enkele connecties. Geweldig toch? En vooral heel slim, want je weet maar nooit wanneer je ze nodig hebt. Lilith was niet meteen blij als ze al meteen had gezien welke idioot haar boeken vastnam. Charles...degene die alles wel wou saboteren. Geweldig, dat moest haar weer overkomen. Eerst haar blad en nu dit. Komt er nog meer of hoe zit dat?

Lilith had dan ook meteen haar boeken uit zijn handen gegrits en hem iet wat geirriteerd aangekeken en atwoord geven op zijn domme vraag. . "En sinds wanneer ben jij zo lief om te doen wat anderen vragen?" Sprak hij op een lieve toon. Even draaide ze met haar ogen. Sinds wanneer kan het hem wat schelen? Moest hij niet gewoon weer iets gaan saboteren waar hij toch zo goed in was?"Sinds die snob mij ervoor heeft betaald." Sprak ze gewoontjes en haalde als bewijs de zak met goudstukken."NIet dat ik te weinig geld heb, maar meer geld is natuurlijk altijd wel welkom. En trouwens, ik zal die nog nodig hebben, dus waarom zou ik hem tegenwerken als ik hem later toch iets zal terug vragen als wederdienst" Sprak ze schouder ophalen. Oja, toevallig was hij ook een hufflepuf. het kon gewoon niet perfecter. Haar plan kon straks van start gaan. En niemand kon erachter komen dat zij het was. "Maar ik ben graag onbeleefd....wat was je naam ook alweer?" Kort zuchtte Lilith. Die gast is echt vergeetachtig. Wat moest ze daarnu mee. Waarom zou ze het eigenlijk vertellen? Binnen de korste keren is hij het toch weer vergeten, waarom zou ze dan de moeite doen om die aan hem te vertellen?"Zoek het zelf maar uit, misschien onthoud je dan de naam." sprak ze spottend, ging rustig gaan zitten terwijl haar ogen nog eens naar de eerstejaars gingen. Kneep haar ogen half dicht en nam en hen stevig in zich op. Straks moet ze nog aan de lijst van leerlingen komen en hun namen vinden. En daarna weer die snob gaan zoeken..

Toen dat de twee leerlingen uit Hufflepuff door hadden dat Lilith hen door hadden rende ze snel weg. Met een rustige glimlach op zijn gezicht keek Charles de twee na en één van de twee begon te blozen toen hij hem zag en keek maar snel weg. Hij mocht blij zijn dat de andere niet ook begon te blozen, het was een jongen en voorzover hij wist was hij nog steeds voor de vrouwen en had hij zich al zeker niet bekeerd. Hij zou nog medelijden krijgen met de twee eerste jaars. Ze hadden zitten lachen met Lilith en ook al kon hij haar naam niet herinneren, hij wist wel dat ze de twee niet ongestraft zou laten gaan. Dat was nu eenmaal iets dat totaal niet in haar aard lag. Hij daarin tegen zou ze gewoon laten gaan, hij zou het normaal hebben gevonden dat ze om hem hadden gelacht want hij wist dat het er gewoon dom zou uit zien. Zelf zou hij er achteraf ook om lachen. Toen dat Lilith de jongen uiteindelijk had opgemerkt leek ze niet al te blij met zijn komst. Ze had het boek dat hij vast had dan ook al snel uit zijn handen genomen.

"Sinds die snob mij ervoor heeft betaald." Begrijpelijk knikte de jongen. Dat verklaarde in ieder geval veel. Moest hij betaald worden voor gewoon boeken weg te gaan leggen zou hij het vast ook doen. Al hing het er wel van af hoeveel dat hij ervoor zou krijgen. Ja, hij mocht dan misschien wel aardig zijn volgens vele, hij was geen muilezel dat voor iedereen overal heen zou rennen. Daarbij kwam geld altijd goed van pas. Zijn familie mocht dan misschien rijk zijn, maar zijn ouders gaven hem belangen niet alles, hij moest het ook altijd maar doen met het beetje geld dat hij af en toe kreeg. Het enige dat hij wel van ze kreeg waren goede spullen zoals kleding, en voor de rest ook nog enkele spullen voor school, maar dat was enkel maar omdat ze niet ten schade wouden vallen. Omdat ze nog steeds wouden aantonen dat ze rijk waren, maar dat was ook de enige reden waarom dat hij wel goede kleding en school spullen kreeg. "Niet dat ik te weinig geld heb, maar meer geld is natuurlijk altijd wel welkom. En trouwens, ik zal die nog nodig hebben, dus waarom zou ik hem tegenwerken als ik hem later toch iets zal terug vragen als wederdienst." Legde Lilith uit. Even rolde hij toch met zijn ogen en keek hij lachend weg. Dat eerste wat ze zei was echt totaal overbodig, ze wou hem er gewoon aan laten denken omdat ze er trots op was of zoiets. "Ook al was dat eerste overbodig, toch is het slim van je bedacht." wel ja, het was nu niet dat het zo speciaal was, zelf deed hij soms ook wel iets voor andere als de prijs die ze wouden geven hoog genoeg was maar vervolgens moesten ze ook iets voor hem doen. "Zoek het zelf maar uit, misschien onthoud je dan de naam." Zei Lilith spottend en tegelijk er tijd kwam er een zachte oeh uit Charles zijn mond en ondertussen zette hij zich neer naast Lilith op de bank. "Dan vind je het vast niet erg dat ik je tot die tijd Sweet Cheeks noem he?" Of hij de naam nu zelf zou uitzoeken of als ze hem zou zeggen, de kans was nog steeds even groot dat hij het zou vergeten.


OOC; ***

"Moet jij niet dat eerste jaartje gaan versieren, in plaats van mijn tijd te verspillen." Op zijn gezicht verscheen meteen een brede glimlach die over ging op een lach. Op sommige momenten vond hij het echt geweldig dat hij niet voor het minste kwaad werd, zo voorkom je een hele hoop problemen, serieus grote problemen, daarbij maakt het je gewoon een vrolijker mens want serieus, als je overal kwaad om moest worden dan had het geen enkele zin om te blijven leven het enige dat je dan maar deed was ruzie maken, zagen en klagen, vechten en roepen. Hij snapte serieus niet hoe dat sommige mensen zo wel konden leven. "Dat is al gebeurt, jammer genoeg is 11 net iets te jong voor mij maar ik hou ze graag in de waan. Je weet wel, ze denken dat ze je kunnen krijgen maar uiteindelijk lopen ze huilend weg omdat ik ze afwijs." Hij draaide zijn hoofd wat zodat hij haar aan kon krijgen. Het kon wel van pas komen, zelfs eerste jaars konden dat zijn. Ze kende de school nog niet zo heel goed en waren zich ook nog niet bewust van al de regels die hier gelde. Ze wisten niet waar ze allemaal wel mochten komen en waar dat ze helemaal niet mochten komen. Het grappige was als je ze het Forbidden Forest in stuurde omdat je zei dat je iets was verloren maar dat je niet terug durfde te gaan. Meestal hadden ze zelf schrik en als je ze dan nog wat ging pesten door gewoon wat geluiden te maken was het helemaal af. Meestal liepen ze dan gillend weer het bos uit. "Als het niet overbodig was dan zou ik het niet hebben gezegd Charles." Wat verward keek Charles naar haar voor hij hoofdschuddend zijn hoofd weg draaide. "Niet alles draait om geld weet je. Het is niet dat omdat je veel geld hebt dat je beter bent dan anderen." Het was nu niet dat hij het over Lilith had, nee hij had het gewoon over het algemeen. Er waren namelijk genoeg mensen die wel zo dachten. Die dachten dat ze veel meer mochten omdat ze toevallig veel geld hadden. "Serieus Charles? Kun je echt niks beters verzinnen dan dat?" Charles haalde maar even kort zijn schouders op. "Ik was eerst aan het overwegen om je Betty te noemen, maar dat doet mij denken aan iemand die moddervet is." Gaf hij maar eerlijk toe en het was wel waar. Hij wou haar eerst zo noemen. "Je moet echt eens beter je best doen om namen te houden als je niet nog meer klappen in je gezicht wilt krijgen, want doe zo door en er zullen er meer dan alleen maar een paar komen." Nadenkend keek hij naar de heldere lucht boven hem. Ondertussen beet hij zacht op zijn onderlip. "Ik moest eerlijk zijn daar heb je totaal gelijk in maar kom op, iedereen kan zich wel eens vergissen van naam. Toch?" Dat was gewoon teveel voor zijn hersenen als hij het allemaal moest onthouden. Hij was er echt zeker van dat als hij elke naam moest onthouden zijn hersenen binnen de kortste keren zullen ontploffen. "Dus doe je best nu maar eens, laat die hersens voor zover je er hebt eens goed kraken en werken." Uitdagend zag hij Lilith kijken en hij beantwoorde haar blik door terug te kijken. "Het is niet omdat ik slecht ben in namen dat ik dom ben. Jij bent niet de enige die goede punten haalt, enkel haal ik die alleen met proefwerken." Dat was vooral het gene dat veel leerkrachten niet snapte. Tijdens hun lessen lette hij amper op en deed hij liever zijn eigen zin maar als het erop aankwam en ze hadden een proefwerk haalde hij amper onvoldoendes.


OOC; ***